بررسی نکاتی در مورد شستشوی گوش
شستشوی گوش یکی از شایعترین دلایل مراجعه افراد به پزشکان متخصص گوش و حلق و بینی است که به خاطر مسدودشدن مجرای گوش و کاهش حس شنوایی یا حتی احساس درد یا التهاب ایجاد میشود. در این مطلب از سایت کلینیک شبانه روزی فولادشهر نکاتی در مورد شستشوی گوش را مورد بررسی قرار می دهیم.
این موارد از علائم جرم یا گرفتگی گوش هستند. گوش مرکز مهم جمعآوری صدا و حفظ تعادل بدن است. در گوش همه انسانها، موم یا مایع چسبنده زرد رنگی توسط غدههای مجرای گوش تولید میشود. موم بهصورت طبیعی وظیفه حفاظت از گوش با گیر انداختن آلودگیها، کاهش سرعت رشد باکتری و میکروب در گوش و تمیزی کانال خارجی گوش را دارد.
گرفتگی گوش زمانی اتفاق میافتد که سعی میکنیم موم گوش را با گوش پاککنها، گیره کاغذ، سنجاق و جسم خارجی بیرون بیاوریم. در این صورت جرم گوش در عمق کانال گوش انباشته میشود. در این زمان پزشکان شستشوی گوش را پیشنهاد میکنند. روشهای شست و شوی گوش گوناگون هستند؛ برخی از آنها شامل قطره یا داروی شستن گوش، شستشوی گوش با ساکشن، روشهای شست و شوی گوش در منزل و کیت شستشو هستند.
روش انجام شستشوی گوش
آناتومی گوش انسان از سه قسمت گوش خارجی (مجرای گوش از لاله گوش تا پرده صماخ)، گوش میانی (شیپور استاش و استخوانچهها) و گوش داخلی (حلزون گوش برای شنوایی و مجاری نیمدایرهای برای حفظ تعادل) تشکیلشده است. حتی زمانی که گوش خود را بهدرستی تمیز کنید، بازهم ممکن است به دلیل ترشحات زیاد غدد ترشحکننده موم در گوش خارجی، جرم گوش باقی بماند.
اگر مدتی است که علائمی مانند گوش درد، صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)، کاهش شنوایی در گوش آسیبدیده، سرگیجه و سرفه دارید، بهاحتمالزیاد دچار گرفتگی گوش شدهاید و بهتر است قبل از بروز عفونت یا کاهش شدید شنوایی شستشوی گوش انجام دهید (یک نکته مهم را در نظر داشته باشید که این علائم میتوانند نشاندهنده وضعیت دیگری مانند شرایط پزشکی باشند و بهتر است حتماً قبل از اقدام به شست و شوی گوش با پزشک مشورت کنید).
کم عارضهترین حالت شستن گوش زمانی است که توسط پزشک انجام شود. زیرا پرده گوش بهراحتی با کوچکترین ضربه آسیب میبیند. همچنین اگر سابقه جراحی یا پارگی پرده گوش دارید، بهتنهایی اقدام به شستشوی گوش نکنید تا از عفونت و ورود آلودگی به داخل گوش خود جلوگیری کنید.
افراد کاندید جهت شستشوی گوش
طبق گفته بنیاد جراحی سر و گردن آکادمی آمریکای گوش و حلق و بینی، تا زمانی که گوشها بهدرستی کار میکنند. افراد نباید در تلاش برای برداشتن موم گوش باشند و باید آن را به حال خود رها کنند. برای بیشتر افراد، موم گوش هیچ مشکلی ایجاد نمیکند و نیازی به حذف آن نیست. اگر قصد انجام ساکشن گوش را دارید، باید این کار توسط دکتر گوش و حلق و بینی یا پزشک عمومی انجام شود.
مزیت های شستشوی گوش
بهبود شنوایی، رهایی از حس سنگینی در گوش، جلوگیری از عفونت یا ایجاد بیماری از مزایای شستشوی گوش است. به همین دلیل برخی پزشکان این اقدام را برای افراد توصیه میکنند.
عوارض شستشوی گوش
در مواردی بروز عفونت گوش، پارگی پرده گوش در صورت وارد شدن ضربه، سرگیجه و سردرد، تب، شنیدن صدای وزوز از خطرات و عوارض شستن گوش است. برخی از افراد نباید شستشوی گوش انجام دهند. زیرا خطر سوراخ شدن پرده گوش و آسیب به آن را در پی دارد. کسانی که مبتلا به اوتیت خارجی شدید (یا گوش شناگر) یا بیماری گوش میانی هستند و سابقه آسیب به پرده گوش در اثر ورود اجسام فلزی تیز در گوش، جراحی پرده گوش و پرتودرمانی گوش را دارند، در این دسته قرار میگیرند.
در حالت کلی برخی از عوارض جانبی شست و شوی گوش شامل سرگیجه، آسیب گوش میانی، اوتیت خارجی و سوراخ شدن پرده گوش میشوند. اگر فردی پس از شستشوی گوش خود علائمی مانند درد ناگهانی، حالت تهوع یا سرگیجه را تجربه کرد، باید فوراً شستشوی گوش را متوقف کند.
کلینیک آریا کلینیک شبانه روزی فولادشهر را در اینستاگرام دنبال کنید
نکات مراقبتی قبل و بعد از شستشوی گوش
بعد از جرمگیری گوش با دستگاه ساکشن، مجرای گوش به دلیل حذف مومها که وظیفه محافظتی در برابر عفونت و میکروبها را داشتهاند، آسیبپذیرتر میشود. تا زمانی که گوشها دوباره موم بیشتری برای محافظت و چسبندگی بیشتر در برابر میکروبها ایجاد کنند. به مدت ۴ تا ۵ روز از رساندن آب و رطوبت جلوگیری کنید و گوشهایتان را خشک نگهدارید. برای خشک نگهداشتن گوشها هنگام شستن موها، دوش گرفتن، حمام کردن یا شنا کردن میتوانید از گوشگیر استفاده کنید و در قسمت بیرونی مجرای گوش قرار دهید تا بهعنوان یک مهر و موم محافظ عمل کند.
همچنین ممکن است احساس ناراحتی و حساسیت جزئی در گوش خود داشته باشید که طبیعی است. پزشکان به طور معمول به شما پماد و محلولهای موضعی میدهند که میتواند کمککننده باشد. اما درصورتیکه بعد از شستشو گوش به سرگیجه و سردرد، کاهش شنوایی (گرفتگی گوش بعد از شستشو) و ترشح مایعات از گوش دچار شدید حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید.